NASA-ն ավարտում է Geotail գիտական առաքելությունը, որը նախատեսված չորս տարվա փոխարեն տևեց մինչև 30 տարի: Գործակալությունը նաև որոշել է առնվազն մինչև 2024 թ․ աշուն ձեռք չտալ իր գիտական աշխատանքը դեռ չսկսած Lucy զոնդի արևային վահանակին, որը խցանվել է և ամբողջությամբ չի բացվել:
Geotail արբանյակը մշակել են NASA-ն և Տիեզերագնացության և օդագնացության ճապոնական ինստիտուտը համատեղ: 1992 թ. հուլիսի 24-ին այն ուղեծիր է արձակվել Delta II հրթիռով, և այդ ժամանակից ի վեր արբանյակը պտտվում է Երկրի շուրջ և հավաքում տվյալներ Երկրի պաշտպանիչ մագնիսական դաշտի` մագնիտոսֆերայի կառուցվածքի և դինամիկայի վերաբերյալ։
Սկզբում NASA-ի և Ճապոնիայի օդատիեզերական հետազոտությունների գործակալության (JAXA) համատեղ առաքելությունը նախատեսված էր չորս տարով, սակայն բազմիցս երկարաձգվել է, քանզի դրա շնորհիվ գիտնականներն ստանում էին բարձրորակ տվյալներ, որոնք հազարավոր գիտական հրապարակումների հիմք դարձան։
Այժմ, առաքելության մեկնարկից ավելի քան 30 տարի անց, NASA-ն հայտարարում է դրա ավարտի մասին՝ արբանյակի տվյալների միակ աշխատող ձայնագրիչի ձախողման պատճառով: Արբանյակային առաջին ձայնագրիչը խափանվել էր 2012 թ․, իսկ երկրորդը շարունակել էր աշխատել։ 2022 թ․ հունիսի 28-ին այն ևս սկսեց խնդիրներ ունենալ։ Մի քանի անգամ փորձագետները փորձել են վերանորոգել սարքը, սակայն ապարդյուն։ Արդյունքում 2022 թ․ նոյեմբերի 28-ին որոշվեց դադարեցնել դիտարկումը դրա օգնությամբ։ Ճիշտ է, գիտնականները դեռ առնվազն մի քանի տարի կշարունակեն ուսումնասիրել այս սարքի օգնությամբ արդեն հավաքված տվյալները։
NASA-ի՝ Գրինբելթում գտնվող (Մերիլենդ, ԱՄՆ) Գոդարդի անվան տիեզերական թռիչքների կենտրոնի տիեզերագնաց-գիտնական Դոն Ֆերֆիլդը նշել է, որ Geotail-ը շատ արդյունավետ սարք էր, և դրա առաքելությունն օգնել է շատ բան սովորել և ավելի լավ հասկանալ արևային քամու փոխազդեցությունը Երկրի մագնիսական դաշտի հետ:
Ֆիզիկական գործընթացների վերաբերյալ Geotail-ի հավաքած տվյալները գիտնականներին օգնել են ուսումնասիրել բազմաթիվ գործընթացներ, այդ թվում՝ ինչպես և որքան արագ են էներգիայի և մասնիկների հոսքերը Արեգակից հասնում Երկիր: Այս սարքի օգնությամբ հնարավոր է եղել նաև լուսնային մթնոլորտում թթվածին, սիլիցիում, նատրիում և ալյումին գտնել։
Այս առաքելության վրա աշխատող գիտնականները կարողացան նաև պարզել, թե որտեղ է տեղի ունենում մագնիսական վերամիացման գործընթացը՝ Արեգակից դեպի մագնիտոսֆերա նյութի և էներգիայի հիմնական «մատակարարը» և բևեռափայլի նախաձեռնողներից մեկը: Հենց այս հայտնագործությունը սկիզբ դրեց Magnetospheric Multiscale առաքելությանը, որը մեկնարկեց 2015 թ․:
2021 թ․ հոկտեմբերի 16-ին տիեզերք ուղարկված Lucy զոնդի հետ փոքր խնդիր է առաջացել՝ դրա արևային վահանակներից մեկը խցանվել է, արդյունքում այն չի կարողացել ամբողջությամբ բացվել:
2022 թ․ ընթացքում գիտնականները փորձել են ինչ-որ կերպ ավարտել վահանակի բացման գործընթացը, սակայն ապարդյուն։ Այժմ մասնագետները որոշել են այլևս ձեռք չտալ դրան. վահանակն այժմ բավականին կայուն է, և դրա վրա ինչ-որ կերպ ազդելու փորձերը կարող են ավելի շատ վնաս հասցնել, քան օգուտ տալ: Այսպես թե այնպես, գիտնականները կարծում են, որ զոնդն այդպես ևս կկարողանա նորմալ աշխատել։
Վերջին տվյալների համաձայն՝ վահանակը ներկայումս բացված է առնվազն 98%-ով, ինչը բավարար է զոնդի 12-ամյա առաքելությանն աջակցելու նպատակով անհրաժեշտ էներգիա ստեղծելու համար։ Ճիշտ է, գիտնականներին անհրաժեշտ կլինի հետևել, թե ինչ ցուցանիշներ կգրանցի արևային մարտկոցն առաջիկա ամիսներին, իսկ 2024 թ․ աշնանը նրանք կրկին կգնահատեն իրավիճակը և կորոշեն, թե արդյոք անհրաժեշտ է լրացուցիչ միջոցներ ձեռնարկել և փորձել ավարտին հասցնել վահանակի բացման գործընթացը։
Lucy զոնդի գիտական առաքելությունը կսկսվի 2025 թ և կտևի առնվազն մինչև 2033 թ։ Այս ընթացքում զոնդը պետք է այցելի Յուպիտերի շուրջ պտտվող մոտ մեկ տասնյակ աստերոիդների. դրանք կոչվում են «արեգակնային համակարգի արխեոլոգիական հնություններ», քանի որ ենթադրվում է, որ դրանք ավելի հին են, քան մեր համակարգի մոլորակները:
ամիս
շաբաթ
օր